İslam Dininde Kadın

İSLÂM DİNİNDE KADIN 

Müslüman geçinen toplumlardaki uygulamalarda inkâr edilemeyen bir gerçek vardır. O da kadının, din, hukuk açısından ve ekonomik açıdan ikinci sınıf bir insan muamelesi görmekte olması, kocasının oyuncağı, sadık ve itaatkâr bir kölesi konumunda bulunmasıdır. Bu yanlış uygulamaların çoğunun faturası maalesef İslâm dînine çıkarılmaktadır. Bu nedenle dinimiz İslâm’ın kadına bakışını insanlığa sunmak üzerimize zorunlu bir görev olmaktadır.

Konuya girerken ilk önce kadın ile ilgili genel görünümü bir özet olarak vermemizde yarar vardır. Genel görünüm şudur: 

-Erkeğin yaratılışta kadından üstün oluşu; kadının erkeğin eğe

kemiğinden yaratılışı,

- Kadının din ve aklının noksan oluşu,

-Cehennemliklerin çoğunun kadınlardan oluşması,

-En iyi kadının bile alaca karga gibi oluşu,

-Kadının, toplumun özellikle de erkeklerin düşmanı olması,

-Kadının, necis, uğursuz ve fitne kabul edilmesi,

-Kadının, kocasına köle gibi itaat etmesinin gerekliliği, onun her arzusunu yerine getirme zorunda oluşu,

-Kadının kocasının cinsel çağrısına her seferinde cevap vermesinin mecburi olması,

- Kocasına karşı gelen kadınların kocalarına dövdürülmesi,

-Kadının okutulmaması; eğitim ve öğretimden uzak tutulmasının gerekli olduğu,

-Namaz kılan erkeğin önünden kadın geçerse, erkeğin namazının bozulması,

-Eğer erkek, tepeden tırnağa irin olsa kadını da onu diliyle yalasa, yine de erkeğinin hakkını ödeyemez anlayışı

-Eğer insanın insana secde etmesi caiz olsaydı, kadının kocasına secde etmesini emredecek olması,

-Kadının kara çarşaflara büründürülüp evlere hapsedilmesi,

- Evlilikte eş kabul edilmeyip seks objesi ve çocuk tarlası kabul edilmesi,

- Evliliğinin kocasının iki dudağı arasına bırakılması, boşanmada kadına inisiyatif verilmemesi. Buna rağmen kocasının “boş ol” demesiyle boş olması,

- Kadının yönetici, devlet başkanı yapılmaması, (mukadderatını bir kadının eline veren toplumun felah bulmayacağı),

- Kadına yöneticileri seçme hakkı tanınmaması,

- Kadının, köpek ve domuzla beraber namazı bozan unsurlardan olması,

- Şahitlikte, bir erkek eşittir iki kadın ilkesinin uygulanması,

- Kadının ailesinden izin almadan evlenmesinin yasaklanması. 

Yukarıda saydığımız iğrenç denecek ölçüdeki kabuller, Müslümanlar arasına maalesef Kur’an ile alakası olmayan kitaplar ve kendilerini Allah’ın ortağı yerine koymuş bir takım soytarılar tarafından yerleştirilmiştir. Halbuki Dîn, Allah’ındır, Dinin kaynağı da sadece Kur’an’dır. Peygamber bile dini Kur’an’dan öğrenip yaşayan bir kimsedir. Peygamberin dine bir şey katması ve eksiltmesi de söz konusu değildir. Böyle bir şeye cür’et etmesi halinde cezalandırılacağı kendisine Allah tarafından defalarca iletilmiştir. O nedenle de Peygamber hayatı boyunca Kur’an’da ne emredildiyse onu yaşamış; uygulamış ve hep Kur’an’a uygun sözler söylemiştir.

Durum bu olmasına rağmen, Tirmizi, Ebu Davud, Ahmed b. Hanbel, Müsned İbn Mace, İbni Hacer El Heytemi, Hafız Zehebi- Sahihi Buhari Müslim, Riyazus Salihin, İmam Şarani- Uhudül Kübra, İmamı Gazali-İhyayı Ulumuddin, Kimyayı Saadet. İbnül Cevzi, Mevzuat, Suyuti, Leali, İbn Arrak, enzihü’ş-Şeria, İbn Ebi Şeybe, Musannaf, Gazali; İhya, Buharı, Müslim, Sünen-i Ebudavud, Muvatta, İma gibi kitaplarda Peygamberimizin ölümünden iki yüz sene sonra, geriye dönük, peygamber ağzından Kur’an’da olmayan, üstelik Kur’an’a aykırı, insanlık dışı uydurma uygulamalar ve öğretiler ortaya konulmuştur.

Bize göre bu uydurmaların iki nedeni vardır:

Birincisi erkeklerin kendilerine bir köle gurubu oluşturmaları;

ikincisi de kadınları, bu iğrenç anlayışlarla dinden iğrendirerek uzaklaştırmak. Nitekim bu kabuller akıllı kimseler tarafından sürekli eleştiri malzemesi olmuştur. 

Bizim İslâm dinindeki kadını tanıyabilmemiz için Kur’an’daki kadını konu alan âyetleri dikkate almamız yeterli olacaktır.
Hakkı Yılmaz...